In zo’n prachtig Hemelvaartweekend moet je zorgen dat je die hemel een paar keer aantikt. Voor mijn gevoel is me dat gelukt!
Vrijdagmiddag mocht ik twee prachtige mensen in de echt verbinden, in het Jacob van Hornemuseum in Weert. Wat een prachtige plek om je liefde te formaliseren. Een grote groep gasten was daarvan getuige. Het bruidspaar zag er schitterend uit . Het sprak lieve woorden naar elkaar en mijn hart werd geraakt. Wat kan de liefde toch mooi zi…jn.
Diezelfde avond ging ik met mijn partner en vrienden picknicken langs het kanaal. Iedereen bracht lekkers mee en wanneer je deelt is er altijd voldoende voor elk. De zonsondergang, het goede gezelschap en de heerlijke wijn gaven mij het God-in-Frankrijk-gevoel.
Zaterdagmorgen. Met de fietsen op de drager rijden we per auto naar Muiden. Onze fietstocht kent maar een weg namelijk langs de Utrechtse Vecht. We starten in Muiden en fietsen via Weesp-Vreeland-Loenen-Breukelen-Maarssen naar het centrum van Utrecht. De ‘Nederlandse Loire’ is 52 kilometer lang onze metgezel. Ongelooflijk, een fietstocht met alleen maar superlatieven. Prachtige kastelen, buitenhuizen, uitgestrekte weilanden en veel molens die het landschap verfraaien. Op de Vecht een veelvoud aan bootjes, groot en klein, mondain en basaal. Zolang je vaart doe je mee. Wij kiezen voor eenvoud, onze fietsen brengen ons waar we graag willen zijn. We hebben slaapspullen in de fietstassen en kijken wel waar en wat de avond ons brengt. Sinds enkele jaren zijn we lid van ˜Vrienden op de Fiets’ en dat betekent dat er honderden overnachtingsplaatsen zijn waar je welkom wordt geheten door mensen die er een genoegen in scheppen om fietsers te verwennen. Soms slaap je ergens maar een nacht en zou je nog graag langer willen blijven en soms heb je plekken waar het na een nacht ‘wel’ is geweest. Overal wordt je een schoon bed, een warme douche en een heerlijk ontbijt aangeboden. We prikten in het adressenboek van Vrienden op de fiets zomaar een adres ergens langs ons pad. We kwamen terecht in het koetshuis van Kasteel Oudaen in Breukelen. Ik moest mezelf even in mijn armen knijpen . . . toen ik door het raam naar buiten keek had ik uitzicht op het Kasteel en een buitenverblijf dat ik in één woord kan omschrijven als oogstrelend. We doen het bijna nooit maar de volgende dag hebben we exact dezelfde tocht langs de Vecht terug gefietst. Hier trap ik maar even een open deur in . . . Nederland is werkelijk waar prachtig! Je hoeft hier geen miljonair te zijn om je er een te voelen.
Onlangs las ik ergens een regel die indruk op mij maakte: Geniet; denk maar eens aan al die mensen die op de Titanic het dessertkarretje aan zich voorbij lieten gaan.
Geef een reactie