Heel bijzonder was ‘t. Dat ik een liefdesbrief, ooit geschreven door een verliefde jongeman voor zijn mooi meisje, mocht gebruiken voor de huwelijksceremonie. Het mooie meisje was eind september de bruid en zij stemde in. Twee prachtige kinderen van 9 en 6 jaar hielpen mij. Zij spraken ieder ‘dichtwoord’ uit. Het was hilarisch en vertederend tegelijk. Ik kreeg er zelf kippenvel van. Zo ook toen de bruid het stof wegblies van het papier waar haar trouwbelofte op stond geschreven. Dit als symbool dat ze zo lang had moeten wachten op het aanzoek. En dan de bruidegom die tijdens het uitspreken van de trouwbelofte sommige woordjes zacht in haar oor fluisterde . . . want dat was iets tussen hen twee. Ik vind het altijd een voorrecht dat ik zo dichtbij een bruidspaar en hun leven mag komen.
Geef een reactie