2020
Nog een laatste keer draai ik me om en kijk ik naar het bizarre afgelopen jaar. Het was het jaar waarin we veel van wat we altijd als vanzelfsprekend vonden, los moesten laten. Een jaar waarin ik me afvroeg wat naast gezondheid, liefde en chocola mijn eerste levensbehoefte is. Ik wist ’t al maar ben er weer eens in bevestigd: ik moet van tijd tot tijd mensen in de ogen kunnen kijken en ‘vel voelen’. Ik gedij goed wanneer ik me tussen de mensen begeef . . . ik ben een sociaal dier.
Het was een jaar met een wonderbaarlijke vermenigvuldiging van De Drie Wijzen uit ’t Oosten. Tjonge jonge, wat waren er veel C-vragen met daarop veel overtuigende en uiteenlopende C-antwoorden. Een warrige tijd waarin we hebben ervaren dat er veel waarheden zijn. We vinden het blijkbaar heel normaal om overal iets van te vinden. Wat is dat toch met die geldingsdrang die steeds heftiger wordt? Een verworven recht of een behoefte van het ego?
In dit jaar bleek nog maar eens hoe rijk maar ook hoe behoeftig we zijn. Met de winkeldeuren op slot kopen we grenzeloos online. Vorige week maakten de bezorgers overuren en brachten op één dag 1,7 miljoen pakjes rond. “Het enige waar wij nog tekort aan lijken te hebben is schaarste” hoorde ik Theo Maassen ooit zeggen.
Met vertrouwen kijk ik ’t nieuwe jaar in de ogen. Ik heb zin in de dagen die in de lucht hangen. Ik hoop ze weer in vrijheid in te kunnen vullen. Zelfbeschikking is een woord dat ik adem. Niemand heeft ooit de intentie gehad dit van me af te pakken. Aanpassen en conformeren waren de lessen die we het afgelopen jaar moesten leren. Iets waar vorige generaties beter in waren dan wij. Iedere generatie leert iets af en iets bij.
Ik wens een 2021 waarin respect en humor het winnen van de geldingsdrang. Hoop ik op een wonder? Wie niet in wonderen gelooft is geen realist.
Geef een reactie